شعرالشعبی

بات بعیون القلم لیل       المصافن والگمرعاند شمسهه

والسمه گام ایتبسّم نجمه  نجمه وبارک الفرحه ابعرسهه

اللیله ظی الحسن    لاله وسورة          الباطل طمسهه

والقلم ماغمّض       اجفونه وکل دروس الحب درسهه

اللیله کل احروف       شوگی گمت  اعرفنهه واحسهه

اللیله حضنتنی         القوافی وجلت من روحی يأسهه

الليله كل مخلوق     مستر من       جمع جنهه وانسهه

الليله گلبی       ابشوگ بایت    والحزن عدته نکسهه

وکل کنایس         قافیاتی بلفرح    رن حس جرسهه

اللیله حومة        مفرداتي        بلغزل تلعب فرسهه

اليله صفناتي        اويه قلمي   للصبح يهمس همسهه

اليله متنوره      الديره او          مو مثل ليلة امسهه

ابمولدك ياحسن        بهجه الجنّه       هلیله ابنفسهه

یاحلات اشفافک اتضاهی الورود

والشمس من نوروجهک ضاویه

والعقیق البردبسنونک جمیل

البلحشا نیران عدهن داویه

ومن عجن طینک الله العالمین

خلّه ذراتک اگرنفل حاویه

وبلزلوف احتارت احروف المدیح

المثل نبعات العنبت متلاویه

والحواجب یاخناجریااسیوف

مثل قیسان المماتی ناویه

والعیون اقیاسهن شی مستحیل

امن المساحه البلوجه نص طاویه

والاخدود اتذوب بلحرکلجلید

المن جمال الحور ظنتی راویه

وعندک امن الحسن منکلشی بدیع

والترافه اتلوح فی کل زاویه

الخصرجاسم طولک الرایع اثنین

یعنی طولین ابحسن متساویه

وطلّت اجفونک جمال ابلاحدود

الروحی دوم الهن یلدعج هاویه

ابحگک امن اوصف حسن یوسف قلیل

والک کلهه اتروح فدوه امعاویه